محدوديت هاي تصميم گيري گروهي

دواي فكر خسته:

« اين افكار (در اثر فكر وانديشه) مانند بدنها خسته مي­شوند براي آسايش آنها كلمات جالب و تعجب­آور انتخاب كنيد.»

                                                                                                             حضرت علي (ع)

نهج البلاغه – سخن 89

- زمان­بَر بودن تصميم­گيري گروهي:

تصميم­گيري گروهي و مشورتي، وقت بيشتري نياز دارد و در مواقعي كاربرد دارد كه با محدوديت زماني مواجه نباشيم. در عوض زمان اجرا در تصميم­گيري­هاي جمعي، غالباً كوتاهتر از تصميم­گيري­هاي فردي ميباشد.

- خودمحوري:

چنانچه شركت­كنندگان با هدف حل مشكل به اظهار نظر نپردازند و صرفاً بر نظر خويش پافشاري و اصرار ورزند، تشتت آراء ايجاد مي­شود و تصميم­گيري در عمل دچار مشكلات زيادي مي­شود، وجود فردي به عنوان تصميم­گيرنده نهايي و هدايت­ كننده شورا مي­تواند راه­حلي براي رهايي از اين معضل باشد.

 - فشار گروهي:

افراد گروه تحت تأثير فشار گروهي ممكن است نظراتي ارائه دهند كه نظر واقعي خودشان نيست و بر اثر فشار گروهي به آنان تحميل شده است در چنين حالتي تصميم­گيري جمعي سازنده و اثربخش نمي­باشد.

- اداري شدن شورا (حضور براي رفع تكليف):

اداري شدن شورا و حضور مكانيكي اعضاء در آن نيز مشكل ديگري است كه در تصميم­گيري جمعي امكان وقوع دارد. در چنين حالتي اعضاي گروه به عنوان رفع تكليف در شورا شركت مي­كنند و مي­كوشند با برخورداري اداري، مسائل را طرح وبررسي كنند. اين امر از اثربخشي تصميم­گيري جمعي بطور قابل ملاحظه­اي مي­كاهد. همچنين اگر اعضاي شورا، منافع خود را بر منافع جمع ترجيح دهند و مصالح عامه را ناديده انگارند و نظرات صائبي ابراز نكنند، بازدهي شورا كاهش خواهد يافت.

- نامعلوم بودن يا ابهام در اهداف:

تعيين صريح و دقيق اهداف موجب مي­شود كه بحث و تبادل نظر در شورا در چارچوب اهداف انجام شود و از اتلاف وقت جلوگيري مي­شود.

- تعدد اعضاي شورا:

اگر تعداد اعضاء بسيار كم باشد، از مزاياي تفكر و اقدام گروهي بهره­اي حاصل نخواهد شد و اگر تعداد بسيار زياد باشند، اتلاف وقت و ناكارآيي گروه را در پي خواهد داشت.

- چگونگي هدايت شورا:

از آنجا كه رييس شورا نقش تعيين كننده­اي در حل و فصل واكنشهاي متقابل اعضاء دارد، بايد از مهارت، بينش و توانايي لازم در اين زمينه برخوردار باشد و گروه را به سوي نتيجه­اي مطلوب راهنمايي كند.

- نامعلوم بودن رويه­ها و روش­ها:

دستور كار جلسات كميته­ها يا گروه­هاي كار بايد قبلاً تهيه و براي اعضاء ارسال شود تا بتوانند دربارة آن فكر كنند و اطلاعات لازم را جمع­آوري كنند و براي بحث آمادگي داشته باشند. جلسات بايد قبلاً به نحو مؤثر برنامه­ريزي شود. به­ طوريكه هر عضو بتواند در جلسات حاضر شود.

- نامشخص بودن چگونگي پيگيري و ارزيابي: 

پيشرفت جلسات كار شورا همواره بايد مورد بررسي قرار گيرد تا از انحرافات و اتلاف وقت جلوگيري شود.